شیخ عبد الرؤف مناوی، در کتاب فیض القدیر گوید با اشاره به روایت «فاطمة بضعة منی» میگوید: «سهیلی بر اساس این روایت استدلال کرده است همانا هرکس
فاطمه را سب کند کافر است؛ چون رسول خدا به او غضب میکند و این که او افضل از شیخین است». (فیض القدیر4: 551 (إستدلّ به سهیلی علی ان من سبّها کفر لانه یغضبه و أنها أفضل من الشیخین) به این عبارت به دور از تعصب و با روح آزاداندیشی و بینش عالمانه دقت شود.
دشنام گویی و
فحاشی ابوبکر به گونهای بود که علمای اهل سنت در کتابهای معتبر خود نقل کردهاند که او از دشنام گوئی و فحش دادن پروا نداشت1.
برای نمونه ابوبکر جوهری در کتاب سقیفه گوید: پس آنکه ابوبکر خطبه فاطمه (
سلام الله علیها) را شنید؛ سخنان فاطمه (سلام الله علیها) بر او سنگین تمام شد؛2 بالای منبر رفت و گفت: «ای مردم این چه سست عنصری در برابر هر سخن است؟ این آروزها در زمان رسول خدا کجا بود؟ هر که شنیده بگوید و هرکه دیده دهان باز کند. آنکه سخن گفت روباه مادهای بود که شاهدش دمش بود که باعث و بانی هر فتنه است؛ او کسی است که میخواهد جنگ از سر گیرد و او میگوید این زخم کهنه را پس از آن بسته شده، تازه کنید (دوباره آشوب به راه اندازید)، و از ضعیفان یاری طلبیده و از زنان کمک میجوید؛مانند امّ طحال3 که خویشانش روسپیگری را برای او خوش میداشتند»4. به شدت اهانت ابوبکر به فاطمهی زهرا، دختر پیامبر، و علی بن ابیطالب، که پیامبر او را به برادری برگزید، توجه شود.
ثوبان غلام رسول الله صلی الله علیه وآله از آن
حضرت نقل میکند که فرمود: «همانا تنها از پیشوایان گمراه کننده بر امتم هراسانم و چون شمشیر در میان امت من حاکم شود تا قیام اهل تسنن...
ادامه مطلبما را در سایت اهل تسنن دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : bm637 بازدید : 80 تاريخ : پنجشنبه 8 دی 1401 ساعت: 12:28